Como os intelectuais van de progres, pretextan que os procesos de normalización prexudican aos máis desfavorecidos, por exemplo, os inmigrantes. Todos coñecemos a súa natural disposición e entrega ao castelán!!. Para colmo, a política lingüística a prol do catalán, do galego e do vasco vai acompañada dun “fanatismo que falsea a historia”. Xustamente, a inversión da realidade, máxime desde unha situación como a galega: levamos séculos vivindo lingüisticamente como estranxeiros na propia patria, sometidos a procesos coercitivos de asimilación; descoñecemos a nosa historia, suplantados pola eliminación oficial mesmo nos períodos esplendorosos (Idade Media). Exprésanse sen complexos, con argumentacións que destrúen todas as súas falacias. A súa prepotencia cínica lévaos a caer descaradamente no realismo denunciador: “es decir, hay a una asimetria entre las lenguas españolas oficiales, lo cual no implica injusticia”. Non se pode dicir de forma máis clara e contundente.
A súa posición non é nacionalista; é imperialista. Persegue que interioricemos, como natural, o dominio, a subordinación a falla de dereitos lingüísticos plenos para galegos, cataláns e vascos, nos seus territorios. Nin temos territorio propio nin somos cidadáns nin as nosas linguas merecen a consideración política de iguais. Son só pasaxeiros incordios, como tal debidamente vixiadas e acoutadas, para a expansiva marcha histórica da españolidade. Non teñen reparo en enunciar os seus discursos, pretendidamente apolíticos, da man dun partido político. Estes si que son intelectuais para nota!!. Adoecen do mínimo rigor intelectual, pero teñen a desvergoña do conquistador místico, malia seren ben aproveitados e interesados materialmente. Adoran a mitoloxía imperial. Son ideólogos ao servizo da españolización.
Sorry, the comment form is closed at this time.