Ti onte, mañán eu
Caín tan baixo, tan baixo,
que a luz onda min non vai;
perdín de vista as estrelas
e vivo na escuridá.
Mais, agarda... ¡o que te riches
insensibre ó meu afán!
Inda estou vivo... inda podo
subir para me vingar.
Tirá pedras ó caído,
tiraille anque sea un cento;
tirá... que, cando caiades,
hanvos de face-lo mesmo.
Ti onte, mañán eu
Posted by admin on Outubro 7, 2009
http://bitaculas.as-pg.gal/literaria/2009/10/07/ti-onte-manan-eu/
Previous Post
Cada noite eu chorando pensaba…
Cada noite eu chorando pensaba…
Next Post
Deixa que nesa copa en donde bebes
Deixa que nesa copa en donde bebes
Comments are closed.