Lévame a aquela fonte cristaíña
 onde xuntos bebemos
 as purísimas auguas que apagaban
 sede de amor e llama de deseios.
 Lévame pola man cal noutros días…
 mais non, que teño medo
 de ver no cristal líquido
 a sombra daquel negro
 desengano sin cura nin consolo,
 que antre os dous puxo o tempo