Lúa descolorida
 como cor de ouro pálido,
 vesme i eu non quixera
 me vises de tan alto.
 Ó espazo que recorres
 lévame, caladiña, nun teu raio.

    Astro das almas orfas,
 lúa descolorida,
 eu ben sei que n’alumas
 tristeza cal a miña.
 Vai contallo ó teu dono
 e dille que me leve a donde habita.

    Mais non lle contes nada,
 descolorida lúa,
 pois nin neste nin noutros
 mundos terei fertuna.
 Se sabes onde a morte
 tén a morada escura,
 dille que corpo e alma xuntamente
 me leve a donde non recorden nunca,
 nin no mundo en que estou nin nas alturas