«¡Calade, ouh ventos nouturnos;
calá, fonte da Serena,
que alá por cabo das Trompas
quero oír quen chega!»
Calaron os ventos todos,
xurrou a fonte máis queda,
e vin qué iban a enterrar
o corazón dela.
Vina despois inda viva
por campos e por devesas,
mais iña para unha tomba
pedindo terra.
Non a atopou, e por eso,
amostra ás vistas alleas
inda aquel corazón morto
a súa cangrena.
Sin terra
Posted by admin on Setembro 15, 2010
http://bitaculas.as-pg.gal/literaria/2010/09/15/sin-terra/
Previous Post
Cal grasiosa brandeas
Cal grasiosa brandeas
Next Post
Para uns negro
Para uns negro
Comments are closed.