«É verdade que un pode
 ser pior ou millor,
 pero vir de bon tronco,
 eso sempre foi bo.
    Teus pais eran xitanos,
 e ti hoxe eres marqués,
 masque... que ó fin i ó cabo
 un vén de donde vén.
    Can fillo dun raposo,
 que o teñan por leal;
 que si non come os pitos
 e que non poderá».

    Esto cantaba un cego
 na feira da Asunción,
 e do seu cantar ríanse
 todos que era un primor.
    I uns ós outros mirábanse
 cal querendo decir:
 «Rásquese a quen lle proia,
 que esto non vai pra min».