¡Quérome ire, quérome ire!
    Para donde, non o sei.
    Cégame os ollos a brétema.
    ¿Para donde hei de coller?

        N’acougo cunha inquietude
    que non me deixa vivir:
    quero e non sei o que quero,
    que é todo igual para min.

        Quérome ire, quérome ire,
    din algúns que a morrer van;
    ¡ai!, queren fuxir da morte,
    ¡i a morte con eles vai!