Sempre pola morte esperas,
mais a morte nunca vés;
¡coitado!, ¿pensas que as penas
poden matar dunha vez?
Nunca, que son coma o hético:
tras de roer e roer,
so deixan un corpo cando
xa non ten qué comer nel.
Cando a iaugua das penas
se reverte na copa sin medida,
soio é remedio a morte
para curar da vida.
Sempre pola morte esperas
Posted by admin on Maio 25, 2012
http://bitaculas.as-pg.gal/literaria/2012/05/25/sempre-pola-morte-esperas/
Previous Post
Ó sol fun quentarme
Ó sol fun quentarme
Next Post
¿QUE LLE DIGO?
¿QUE LLE DIGO?
Comments are closed.