Luz no delirio. Xela Arias.

LUZ NO DELIRIO dos sentidos!
ee te preciso cando te agardo non vés nunca
e a suplica que molla
desfai un labio
e outro labio que espira nun silencio

compártome
sei que no lonxe das parábolas das frases
cortadas e os puntos a parte son só
medos escorrentados polo teu corpo
soberano dunha idea poderosa que
tal vez suceda e eu non saiba quen es
ti cando te agardo

unhas mimosas podres
auscultadas da xanela ó xardín
hai tantos ruidos nesta rúa…
non tinga-lo cutis
pero ven, como te agard

Arias, Xela (1986), Denuncia do equilibrio.

Granha & Amparo Malo

Deixa unha resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *