Norai de anguria. Eva Veiga.

Parto cara á illa
Un bafo melancólico
Suxeitan de ti meu sangue
Unha marea agarrada á soidade

Norai de Anguria

O propio medo
Sóltanme as túas mans
Serán os meus brazos
Mar que te arrodea
Corazón meu, o teu corazón
Unha illa alta

Norai de Anguria

Sol porque se inicia
Embarcamos

Veiga, Eva (2010), A frecha azul do teixo

Deixa unha resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *