Sedia-m’ eu na ermida de San Simión. Meendinho
Sedia-m’ eu na ermida de San Simión
e cercaron-mi-as ondas que grandes son.
Eu atendend’ o meu amigu’! E verrá?
Estando na ermida, ant’ o altar,
cercaron-mi-as ondas grandes do mar.
Eu atenden[d’o meu amigu’! E verrá?]
E cercaron-mi-as ondas que grandes son:
non ei [i] barqueiro nen remador.
Eu [atendend’o meu amigu’! E verrá?]
E cercaron-mi-as ondas do alto mar:
non ei [i] barqueiro nen sei remar.
Eu aten[dend’o meu amigu’! E verrá?]
Non ei i barqueiro nen remador:
morrerei [eu], fremosa, no mar maior.
Eu aten[dend’o meu amigu’! E verrá?]
Non ei [i] barqueiro nen sei remar:
morrerei eu, fremosa, no alto mar.
Eu [atendend’o meu amigu’! E verrá?]
Brea, Mercedes (dir.) (1996): Lírica Profana Galego-Portuguesa. (Santiago: Centro de Investigacións Lingüísticas e Literarias Ramón Piñeiro – Xunta de Galicia)
Versión de Amalia Rodrigues
Versión de Doa en Youtube
Versión de Clara Pino e Pablo Vidal en Youtube
Nas Gabarras hai un agasallo violeta para Son de Poetas. Saúde e poesía!
Estamos encantados de compartir convosco a maxia da rede.
Moitas grazas a PAI Música por facernos chegar esta versión da famosa cantiga de Meendinho.