Vai polo monte o camiño. Uxío Novoneyra
VAI polo monte o camiño
outeando como un louco
polos caborcos do val
i as poxas do taramouco.
Cruza solo a serra toda
sin levar outra compaña
que a gran presencia do ceo
sobre o silencio da braña.
Eu non sein pra onde vai
méntral’ o quedo mirando.
Sólo sein que eilí se compre
o soño que estoun soñando…
Novoneyra, Uxío (1981) Os Eidos. Libro do Courel (Vigo: Edicións Xerais de Galicia)
Suso Vaamonde (1997) 
Fermoso este poema de Uxío Novoneyra. Eu engadolle:
Tódolos camiños cruzan
mentres nós imos arando…
o senlleiro do destino
que aló arriba, esta esperando.
Unha aperta.
Descubrín hoxe este blog, nun día no que me facía falla algo así…
Grazas e adiante!
Gran idea a deste blog! Está ben ter a nosa literatura musicada!
Gracias e a seguir así!