Era delor i era cólera,era medo i aversión,era un amor sin medida,¡era un castigo de Dios!Que hai uns negros amores de índole pezoñenta,que privan os espritos, que turban as concencias,que morden se acariñan, que cando miran queiman,que dan dores de rabia, que manchan e que afrentan.Máis val morrer de friaxenque quentarse á súa fogueira.

Bos amores Cal olido de rosas que sai de antre o ramaxen nunha mañán de Maio, hai amores soaves que n’inda vir se sinten, nin se ve cando entraren pola mimosa porta que o corazón lles abre de seu, cal se abre no agosto a frol ó orballo da tarde. E sin romor nin queixa, […]

Deixa que nesa copa en donde bebes as dozuras da vida, unha gota de fel, unha tan soio, o meu dorido corazón esprima. Comprenderás estonces como abranda a delor as pedras frías, anque abrandar non poida almas de ferro e peitos homicidas.

Ti onte, mañán eu Caín tan baixo, tan baixo, que a luz onda min non vai; perdín de vista as estrelas e vivo na escuridá. Mais, agarda… ¡o que te riches insensibre ó meu afán! Inda estou vivo… inda podo subir para me vingar. Tirá pedras ó caído, tiraille anque sea un cento; tirá… que, […]

Cada noite eu chorando pensaba… que esta noite tan grande non fora, que durase… e durase antre tanto que a noite das penas me envolve loitosa. Mais a luz insolente do día, costante e traidora, cada amañecida penetraba radiante de groria hastra o leito donde eu me tendera coas miñas congoxas. Desde estonces busquei as […]

¡Corré, serenas ondas cristaíñas, pasade en calma e maxestosas, como as sombras pasan dos groriosos feitos! ¡Rodade sin descanso, como rodan á eternidá xeneraciós sin número que cal eu vos contempro, contempráronvos! Daime vosos perfumes, lindas rosas, da sede que me abrasa, craras fontes, apagade o queimor… nubes de gasa, cubrí cal velo de lixeiro […]

Na catedral Como algún día, polos corrunchos do vasto tempro, vellos e vellas, mentras monean, silvan as salves i os padrenuestros; i os arcebispos nos seus sepulcros, reises e reinas con gran sosego na paz dos mármores tranquilos dormen, mentras no coro cantan os cregos. O órgano lanza tristes cramores, os das campanas responden lexos, […]

Rico ou probe, algún día ¡con que contento e pracidez folgaba! I agora, probe ou rico, ó desdichado ¡todo, todo lle falta!     En balde veñen días, pasan anos, e inda sigros pasaran; se hai abondosas fontes que se secan, tamén as hai que eternamente manan; mais as fontes perenes nesta vida son sempre envenenadas.     Nelas o esprito que ofendido pena, na humidá […]

¡Cal as nubes no espazo sin límites errantes voltexan! Unhas son brancas, outras son negras; unhas, pombas sin fel me parecen, despiden outras luz de centela…     Sopran ventos contrarios na altura i á desbandada, van levándoas sin orden nin tino, nin en sei pra onde, nin sei por que causa.     Van levándoas, cal levan os anos os nosos ensoños i a nosa esperanza.

Grilos e ralos, rans albariñas, sapos e bichos de todas cras, mentras ó lonxe cantan os carros, ¡que serenatas tan amorosas nos nosos campos sempre nos dan!     Tan só acordarme delas, non seí o que me fai, nin sei se é ben, nin sei se é mal.