Dábanse bíco-las pombas,    voaban as anduriñas,    xogaba o vento coas herbas    pobradas de margaridas,    i as lavandeiras cantaban    méntra-la fonte corría.        Fóronse indo unha tras doutra,    i alí se quedou soíña,    ca triste frente incrinada    cabe unha arcada sombrisa…        Estonces, non sei que sombras,    quizais de memorias vivas,    quizais dos frades […]

        Dende aquí vexo un camiño    que non sei adonde vai;    polo mismo que n’o sei,    quixera o poder andar.    Istreitiño sarpentea    antre prados e nabals,    i anda ó feito, aquí escondido,    relumbrando máis alá.    Mais sempre, sempre tentándome    co seu lindo crarear,    que eu penso, non sei por que,    nas vilas que correrá,   […]

        -Anque me dés viño do Ribeiro de Avia,    tódolos almibres e tódalas viandas    das que os reises comen e no mundo haxa,    ña madre querida, non sei que me falta.        Anque me traiades como un santo en palmas    e que me poñades tódalas galas    e que me levedes á corte de España,   […]

        -Médico, doille a cabeza…    Zuruzán, doille unha man…    Mais se é que o esprito lle doi,    ¿que menciña lle darás?        -Para infirmidades das almas    na terra cura non hai;    pídelle a Dios que cha leve;    quizás no ceu sandará.

        O meu olido máis puro    dérache si eu fora rosa,    o meu marmurio máis brando    si é que do mar fora onda.    O bico máis amoroso    se fose raio da aurora,    si Dios… Mais ben sei que ti    non qués de min nin a groria.

        ¡Quérome ire, quérome ire!    Para donde, non o sei.    Cégame os ollos a brétema.    ¿Para donde hei de coller?         N’acougo cunha inquietude    que non me deixa vivir:    quero e non sei o que quero,    que é todo igual para min.         Quérome ire, quérome ire,    din algúns que a morrer […]

        -¿Xa estás de volta, Rosa de Anido?    ¡Eu non coidara verte tan cedo!    I as meigas todas contigo, Rosa,    aló na vila seica andiveron,    que de difunto tes a colore    i a vista brava, i o falar seco.        -É que de pena, da terra lonxe,    pouquiño a pouco me iba morrendo;    mais… […]

        Marcháchete un día,    ti, aquel que eu quería;    fuxiste da terra    que tanta alegría    i encantos encerra.    Dixeches: “María,        máis dose que as meles,    máis linda que as frores,    paloma sin feles,    non chores, non chores,    que ausencia envivece,    non mata, n’esquece    os doses amores    que a dicha axuntou.    ¡Eu voume…!, mais […]

        Meus pensamentos, ¡cal voás tolos…!            ¿Adonde vás?    ¿A donde? Adonde, si eu non o digo,            naide o sabrá.         Da fonte ó río, do río á veiga,            da veiga ó mar.    ¿Que buscás, tolos…? Si e non o digo,            naide o sabrá.            […]

        Eu levo unha pena    gardada no peito;    eu lévoa, e non sabe    ninguén por que a levo.    Orelas vizosas    do Miño sereno,    onde o paxariño    ten o seu espello,    i antre as margaridas    pacen os cordeiros,    vós soias sabedes    o meu sentimento.        Cabo dunha pena    onde mana un rego,    á sombra dun […]