Nalgures. Marica Campo.
NALGURES
Nalgures andarás, nalgunha guerra,
quizais nunha cidade destruída
osmando entre os cadáveres a vida,
que o oficio de vivir nunca te aterra.
Sempre a loitar coa xente que se aferra
aos soños e que aposta na partida
non dando nunca a causa por perdida
loitando sempre polo mar e a terra
Pintando arcos da vella na tormenta,
liñas pintadas coma pontes,
cousas de non matar e bolboretas,
así te podo ver, sempre á mantenta
onde se movan máis os horizontes,
que as ondas do teu mar nunca están quietas.
Son de Corda