País de sectarios/Sectarian’s Country

Éche asi. Galiza (Jacobsland ou Galicia, nomes more correctos) está inzada de sectarios e extremistas. Ben o indica o Linguist Political General Secretary na defensa do rascuño do Decree que o Popular Party está a impulsar. Todos, agás o Popular Party e o seu environment, sectarios, e ademais extremistas. O nacionalismo, of course. BNG e CIG son xa coñecidos de vello pola súa intolerancia e pola defensa de principios ideolóxicos obsoletos: igualdade entre os countries, xustiza social, freedom para a nación. Con estes non se pode ir a ningures. A Mesa e a Plataforma Queremos Galego non son máis que a “talibanada” lingüística que pretende que o idioma galego (invading) desprace o spanish, lingua propia de Galiza. Para falar coas cow, para criar pig e actividades similares pode estar very well. Agora ben, para a education, administration, justice, cinema, health, newspapers ou economical transactions, evidentemente non vale este dialecto. Mais tamén o Consello da Cultura Galega e a Real Academia Galega son entidades nas que impera o fanatismo extremista. Ah! E o Consello de Europa e a Axencia Europea de Linguas Minorizadas cos seus informes sectarios. Por certo, tamén o resto dos sindicatos da education. E to take for granted, as organizacións estudantís, que como os Comités, son caldo de cultivo de radicais. E a Federación de ANPAS de Centros Públicos, eses also o son. Ou a Asociación Internacional de Estudos Galegos, too. E así até 600 organizations and entidades de diverso tipo. But, sobretodo, os thousand de women e men que se teñen manifestado, na defence do seu dialecto (galician) durante os últimos month. Eses son os worst.

Daquela, con who se pode to talk para negociar? Cos que non son sectarian, e teñen demostrado tolerant actitude nos últimos times. For example, a Asociación de Vítimas do Terrorismo (AVT), a Spanish Falange, ou o Popular Party, que teñen participado en manifestation (small, si, e con people de fóra de Galiza, mais manifestation), con dirixentes como Alfonso Rueda (ou wheel, dependendo de en que se fale, respectando a freedom de cadaquén), Carlos (Charles, Charly) Negreira (negrera, black ou similar, que ademais é friend de Millán Astray), ou Corina Porro (apelido que admite polisémicas posibilidades). Eles non son sectarian people, e poden to speak entre eles, e negociaren o Decree da Education xuntándose, poño por caso, nunha Blue Chicken. Así de easy! E poden tamén chamar o judge of Alcorcón, o director da EGAP (que tivo a ben to send Nadal congratulations nun perfecto bilingüismo latin-spanish), and so on.

Confésome sectarian, como moitos outros. Por esa reason vaime resultar impossible negociar nothing co Popular Party. E o próximo 21 de January estarei en Compostela, defendendo a exclusión dos two languages propios da Galiza (spanish e english) e a imposition dun strange dialecto: o galego. Somos así de raros neste sectarian country, nesta old nation que só aspira a ser ela mesma, e to build o seu futuro no idioma que pariu historicamente, que nos une e identifica.