PECHOUSE a noite riba do ucedoi eu non vin einda a cor da miña amiga.Agora é cando ún treme e ten medo. / ISTE desacougo! Este cousa! Esta mao xorda que tira!Iste querer irse sin saber para onde! / AGORA… Read more ›
Calculou ben o impulso e deu o saltoforzando a resistenciado tempo recluídonas súas sombras. Superou doadamenteo valado dos soños da súa amadae penetrou naquel xardín alleoco seu inferno dentroe sen máis nada. Pereiro, L. (1995 ), Poesía última de amor… Read more ›
Cain as follas… sinto unha cousa que se apousa en min e non me toca… E chove pra que eu soñe pra que eu soñe, fala a tarde baixiño. Novoneyra, U. (1955), Os eidos.
Onde está o verso? Onde está a prosa?Onde está o home? Onde a muller?Onde está a arte? Onde a política?Onde está o mal? Onde está o ben?Onde está o novo? Onde está o velho?Onde está a injuria? Onde está a… Read more ›
Iles non saben Escoita, meu canciño,irmáu lonxano:Iles non saben, non,que algús estamos esbarandona quietú dos solpores,na tristura do campo,na señardá da frol e do animal,sin albiscar o trunfo, xa pasmadospara sempre; que algústemos no sol un fatode lumes morredizas,e no… Read more ›
Outro poema de amor El xa non sintía nada alí deitado e ela tampouco ó velo. Preguntouse se o amara algunha vez mentres vía o seu sangue a caer na alfombra que ela, sempre ela, tería que limpar cando o… Read more ›
Intrépidos gallegosque desde antigos díassobre a frente levadesa estreal vespertina,se queredes ser fortesnas épicas porfíaslembrádevos do rudocombate de Dumbría Animosos gallegosque desde os priscos díasna vosa man levadesunha ardente fouciña,se ser fortes queredesnas belicosas lidiasrecordade o famosocombate de Dumbría. Aos… Read more ›
Na lista da compra só há cousas para mim.Não coitelas, não arrebatadas ameixas,/qualquer infusão pra inventar-me doenças.Não há; não há.Não há pão de sementes pra arder na cozinha/enquanto ti e mais eu,nem bombões de licor que mordamos a meias,/nem tabaco… Read more ›
Honrados e durose fortes gallegos,afiade esas focuesde fúlxido aceiro.Da máis grande segachegaran os tempos:afiade esas fouces,afiade gallegos. A gran prostitutad’España no centro,cand’é que pasades,vos dice Gallegos.Da grande cosechachegaran os tempos:afiade esas fouces,afiade, gallegos. De cardos e espiñasos surcos ‘stan cheos,de… Read more ›
Vou escribindo versos,levantando palabra tras palabra,un libro para os teus ollos,unha pequena casana soidade do mundo,no outeiro da montaña. Vou escribindo versos,palabra tras palabra,contraditoriamente. Digo unhas veces si, metade da alma,digo outras veces none perdo o rumbo e a esperanza.… Read more ›