Subiote,meu chifrotede ameneiro,cantareiro,paxariñoquerendón. Subiote,meu chifrotesempre amigo,vas conmigoespallandounha canción. Subiote,meu chifrotena camposatodo amosao grileodo teu son. Subiote,meu chifroterecendente,pau ridente,birimbaodo corazón. Miranda, A. & Neira Vilas, X., (1975), Cantarolas e contos prá xente miúda. Rodrigo Ramos Suso Vaamonde
O vento díxome cousasQue non atopo nos libros. Resoaba a súa voz no mundoigual que un soño perdido. E o mar buscaba unha aperta,Buscaba un peito ou un niño,E non atopaba nadaSenón penedos espidos. Recordo que era NadalE eu bebía… Read more ›
Camiño da serra busca o meu amora bela pastora que me enfeitizou. Vén cheo de arumeso vento da serra;entre os carpaceirosfungan as abellas;o chiar dos gaiosresoa nas penas. Camiño da serra busco os aloumiñosda lanzal pastora que me da agarimo.… Read more ›
O sol, baril muiñeiro,pingotas de choiva moe,o arco da vella peneirafariña de sete cores. Os brancos foles das nubes,a lombos das serras, vancara o muiño do ceopara moer o seu gran. A señora lúa,branca muiñeira,que anda noutra bandacoas mozas estrelas,… Read more ›
O voss’amigo trist’e sem razomvi eu, amig’, [e] mui pouc’o per hei,e preguntei-o porquê e nom seidel se nom tanto que me disse entom:des que el vira ũa sa senhorir d’u el era, fora sofredorde grandes coitas no seu coraçom.… Read more ›
Fernão Padrom Nulh’home nom pode sabermia fazenda, per nẽum sem,ca nom ous’eu per rem dizera que m’em grave coita tem.E nom me sei conselho dar,ca a mia coita nom há par,que me faz seu amor sofrer. Com tal senhor fui… Read more ›
Deixárono nun outeiro ao pé dun cipréscercado de espadas iracundas.-Non teñas medo, díxenlle,que nin de parte bianca nin de parte nera son.As rosas vólvense pra mirarmeporque canto imitando os ventos de abril.Douche do meu o sangue que precises.-Eu quero, respondeume,… Read more ›
Lord Dunsany/Epitafio -Bos días!, decíanlle as fadasque dormen da outra banda da mar.Boas noites!, decíanlle as fantasmasque despertan cando canta a curuxa.E no camiño de Carcasona saudábanoos que endexamais chegarían acolá.Soñou todas as cousas invisiblese no que toca ao home,… Read more ›
Eu son DanaeEu son Danae. Núa caía no leito comebianca neve scende senza vento.E chegou segredo coa fúlguraconvertido en moedas de ouro que caíronsobre de min, e arredor, e no chan.Díxose a si mesmo unha voz e aquel ouro de… Read more ›
Retorno de Ulises Pende en que pende Penélope pensativaperde novelo nove novamente canto.Ese rostro que ás augas envexandocomo sorrí tecendo cando o vento:ás augas como sorrí envexa que tecendoese rostro en que pende que amañeza.Cando o vento o novelo novelovento… Read more ›