A Fondóns non arriban as dornas. Anxo Angueira.
Os carballos descansan do outono
e do Sar que o levou para sempre
coa bubela e a luz da andoriña.
A Fondóns non arriban as dornas.
O deserto perdido dos nomes
é un encoro que roxe moi lonxe.
Unha música morre comigo.
A Fondóns non arriban as dornas.
Unha torre de area e de follas,
un muíño de lama e de sombras,
as ribeiras do río me enterran.
A Fondóns non arriban as dornas.
Á Trabanca chegou a maré
con inchadas bandeiras de luz
pra apagaren a sede de noite.
A Fondóns non arriban as dornas.
En Lestrobe pecharon as fiestras.
No Miranda é máis pálida a aurora.
Os ocasos son tristes e longos.
A Fondóns non arriban as dornas.
Angueira, Anxo.
Enciclopedia Historia Literatura Galega (as-pg.gal)
Coro Cantabile