Hoxe amiga quero soñarte núa,núa como un crístal na escuridade.É primaveira en Noia, e a noiteserá unha longa mina de diamantes. Ando lonxe e senlleiro triste e lonxe,como unha besta acoitelada brúoe arrepíanse os Andes ao meu paso. Camponesa de… Read more ›
Sempre pola morte esperas,mais a morte nunca ven;¡coitado!, ¿pensas que as penaspoden matar dunha vez?Nunca, que son coma o hético:tras de roer e roer,só deixan un corpo candoxa non tén qué comer nel.Cando a iaugua das penasse reverte na copa… Read more ›
De Romeu e Duarte. cingue a fosforescencia amorsílabas que nos abriganvagalume ou campáestiñando a noitese me dou cegarecoñecerasme no pan?escintila a ofrendaigual que as palabras refulxenti eras a luzpálpebra que couta o díapestanexo que nos sosténpulso quebrando o escuroacouga o… Read more ›
Un mar sen terra vive en viva alfombrapara correr, voar sen pé nin leme,pois mar ceibe e fantástico se temee desatarse pode en golpe ou sombra. Un mar cheo de mar vén contra as moasda boca da paixón que rilla… Read more ›
Os carballos descansan do outonoe do Sar que o levou para semprecoa bubela e a luz da andoriña.A Fondóns non arriban as dornas.O deserto perdido dos nomesé un encoro que roxe moi lonxe.Unha música morre comigo.A Fondóns non arriban as… Read more ›
CANCIÓN PRA IR AO MAR DE PESCA Pra que anden gordos todos os nenose polo Agosto haxa máis festas,imos buscare xunto das illasunha corvina,unha faneca,un abadexo,unha morea. Pra que en Galicia cheiren as fábricasde salazón e mais de conserva,imos ao… Read more ›
En que momento a luz non énen moita nen poucaEn que momento a augabebe unha luz e desprende un reflexoEn que momentose nos vai a vida da luz dos ollosEn que momento os reptís e anfibiosse botan ó sol e… Read more ›
para Aldara e Mateo,que aprenden na música os segredos doutra luz. Ientrou na codia da luz.ulía a esperanza a viño agreado.escoitou tras das paredes ferver a mercromina.o aire estreaba os corredores da unción.detivo o paso.a música derretida nas bisagrasimpediu abrir… Read more ›
Será que comunguei de tia presas colmadas de biscoitoarredor da primeira candea.Que te vestín de silencios tortosnun caderno grande de máiscon constancia total de queimadura.Será que diluín entre os dentescada agostoa tinta que pousachesna pel das ameixas.Que te peiteei entre… Read more ›
A Airas. Un vagalume abre o camiño a esfera brilla faise misterio o verde sostén o transo da noite repousa na calma no peito que aleita e non sabe se isto é canto de berce ou constelaciónea, ea, é /… Read more ›