Son de poetas

Sempre pola morte esperas,
mais a morte nunca ven;
¡coitado!, ¿pensas que as penas
poden matar dunha vez?
Nunca, que son coma o hético:
tras de roer e roer,
só deixan un corpo cando
xa non tén qué comer nel.
Cando a iaugua das penas
se reverte na copa sin medida,
sóio é remedio a morte
para curar da vida.

Castro, R. (1880), Follas novas.