Cruzando a ria pola ponte das Pias, se os obreiros de Astano nom cortarom o tráfico, entrarei em Ferrol, a minha terra. Se o cortarom, daquela, hei tomar o caminho antergo, e passar por Narom, pé do mosteiro de Sam… Read more ›
SONHO DE CATARINAJardineira, coida as tuas flores.Os lobos baixam da montanha.Jardineira, coida as tuas flores. Os lobos saem dos seus tobos.Os debulhadores de flores.Coida as tuas flores, jardineira. É a hora em que congrega o galona trave, cansas, as galinhas.Cansas… Read more ›
Buenos Aires, A rua da Florida. Unha negra pequena, mui formoso vestida. Que chocolate, para merenda de brancos. ¿Quen é o teu amo? Escrava de pasadas de raíña, Nos teus beizos de grosella jaz o selo Do teu lume de… Read more ›
FERROL 1916 Cinco duros pagábamos de aluguer. Era um terceiro andar, bem folgado. Pola parte de atrás dava para o Campinho, e por diante para a rua de Sam Francisco. No segundo vivia a minha tia aboa: Tiña unha peza… Read more ›
A tua carne é moza.A morte está longe.Non existe a morte. Oh corpo florido.O esprito está alén.Non existe o esprito. Todo o mundo é teu.Deus está no ceu.Ceu azul só é. Realidade farta.Realidade oca.Nada entre unha e outra. O rio… Read more ›
Son un pasmón peatón con opinión, dicindo a verdade núa pola rúa. Nunca fun usuario de automóbil suntuario nin tampouco utilitario. Camiño a pé e por iso é polo que vexo o mundo tal cal é. Sei da cobiza burguesa… Read more ›
Mais cedo que tarde cruzarei a lagoa até a orla sem volta E irei ao teu lado. Mais cedo que tarde desprender-me-ei do tempo, ja não precisarei da fé, E irei ao teu lado. Mais cedo que tarde sairás dos… Read more ›
Son os intelixentes, os fortes, os elixidos pola evoluciónos que controlan o poder e a pesar disoson incapaces de vencer a ambición que os corroe,non son máis que uns esqueléticos espectros da vaidade,escravos dos seus vicios, sumidos nunha narcose que… Read more ›
I levamos os cabelos extremadamente longos e os corpos espidos os pés descalzos feridos pola area lévannos ao mar imperturbable nunca nos ven os rostros só imaxinan a auga, tamén, nos nosos ollos os cabelos ao vento, bandeiras desatadas cando… Read more ›
O CARRO Non canta na Chá ninguén.Por eso o meu carro canta.Canta o seu eixo tan benque a señardade me espanta. Non hai canto tan fermoso:fino como un asubío.Anque é, ás vegadas, saudoso,faise, no ar, rechouchío. O meu carro é… Read more ›