Lela. Afonso Rodríguez Castelao
LELA
Están as nubes chorando
por un amor que morreu.
Están as rúas molladas
de tanto como choveu.
Lela, Lela,
Leliña por quen eu morro,
quero mirarme
nas meniñas dos teus ollos.
Non me deixes
e ten compasión de min.
Sen ti non podo,
sen ti non podo vivir.
Dáme alento das túas palabras,
dáme celme do teu corazón,
dáme lume das túas miradas,
dáme vida co teu dulce amor.
Lela, Lela,
Leliña por quen eu morro,
quero mirarme
nas meniñas dos teus ollos.
Non me deixes
e ten compasión de min.
Sen ti non podo,
sen ti non podo vivir.
Rodríguez Castelao, A.D. (1953), Os vellos non deben de namorarse.
Versión do· Conxunto Folk do Conservatorio Superior de Música de Vigo
Versión de Astarot
Versión de Dulce Pontes
Versión de María do Ceo