Estirpe. Xosé Carlos Caneiro
Eu son da estirpe dos homes que resisten
dos que fican en pé e non se entregan
dos ilusos por vocación a case todo
Levo na boca o verso dos vencidos
Pero que importa? Que importa, digo.
Os ollos nos que escoitei o mar
O país rendido dende sempre para nunca tal vez
a memoria das cousas que amei e amo
ata o fondo da noite toda sen remedio
Que importa, repito, a derrota cravada
no sangue, no misterio de vivir, de vivir
ou que morrese mil veces mil, como as pedras
Se hoxe hei de poñer a voz no teu peito
de rosa, uvas, licor e violeta
Eu, Xosé e Carlos e Caneiro, poeta
son da estirpe dos homes que resisten
Caneiro, Xosé Carlos, (2006) De bar en bar (os poemas prohibidos)