Hoxe do souto de ouro. María Mariño.

Hoxe do souto de ouro,
onte do meu recordo!

A terra dará outro fillo, ano erguido de sonos.

Comenzará a frorecer, a ofrecer e a dar.
Logo, ó verse brilar,
os seus sonos axeados
irán sin remedio morrendo, morrendo i esperanzados.

Hoxe de souto de ouro,
onte do meu recordo!

O noso outono non brila, non ten de ouro a mirada.
O noso outono soio ten o silencio da chamada…

Mariño Carou, M. (1990) Verba que comenza.

Eloi Caldeiro

Deixa unha resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *