Hoxe do souto de ouro. María Mariño.
Hoxe do souto de ouro,
onte do meu recordo!
A terra dará outro fillo, ano erguido de sonos.
Comenzará a frorecer, a ofrecer e a dar.
Logo, ó verse brilar,
os seus sonos axeados
irán sin remedio morrendo, morrendo i esperanzados.
Hoxe de souto de ouro,
onte do meu recordo!
O noso outono non brila, non ten de ouro a mirada.
O noso outono soio ten o silencio da chamada…
Mariño Carou, M. (1990) Verba que comenza.