No escuro pavoroso i antre o xordo romor dos pinos bravos que a tempestá azoutaba coma a escravos, oiuse, como queixa de raposo, un asubío medoso. E un laio de temor que daba frío, ó medoso asubío respondeu dende o fondo da espesura, aumentando no espíritu a tristura que daba o ronco marmurar do río. […]

-Non cantes, non chores, non rías, non fales, nin entres, nin sallas sin mo perguntare. ¡Válate San Pedro, con tanto gardarme! -Pois de que así sea, nena, non te asañes; que cantes, que chores, que rías, que fales… «¡Can pasa!», nun tempo, meniña, diranche.

-Un verdadeiro amor é grande e santo, dos encantos encanto, i é doce…, doce antre as dozuras todas. -Seica por eso, tanto tras dunhas i outras modas, dálle por empachar, anque ben sabe. -¿Por máis que acabe en vodas?… -Anque en vodas acabe; pois coma todo doce, miña vida, i esta é cousa sabida coma […]

-Teño tres pitas brancas e un galo negro, que han de poñer bos ovos, andando o tempo. I hei de vendelos caros polo Xaneiro, i hei de xunta-los cartos para un mantelo, i heino de levar posto no casamento, i hei… -Pois mira, Marica, vai por un neto, que antramentas non quitas eses cerellos, i […]