Cada noite eu chorando pensaba… que esta noite tan grande non fora, que durase… e durase antre tanto que a noite das penas me envolve loitosa. Mais a luz insolente do día, costante e traidora, cada amañecida penetraba radiante de groria hastra o leito donde eu me tendera coas miñas congoxas. Desde estonces busquei as […]
Cada noite eu chorando pensaba…
http://bitaculas.as-pg.gal/literaria/2009/09/30/cada-noite-eu-chorando-pensaba/
¡Corré, serenas ondas cristaíñas,
¡Corré, serenas ondas cristaíñas, pasade en calma e maxestosas, como as sombras pasan dos groriosos feitos! ¡Rodade sin descanso, como rodan á eternidá xeneraciós sin número que cal eu vos contempro, contempráronvos! Daime vosos perfumes, lindas rosas, da sede que me abrasa, craras fontes, apagade o queimor… nubes de gasa, cubrí cal velo de lixeiro […]
http://bitaculas.as-pg.gal/literaria/2009/09/23/corre-serenas-ondas-cristainas/
Na Catedral
Na catedral Como algún día, polos corrunchos do vasto tempro, vellos e vellas, mentras monean, silvan as salves i os padrenuestros; i os arcebispos nos seus sepulcros, reises e reinas con gran sosego na paz dos mármores tranquilos dormen, mentras no coro cantan os cregos. O órgano lanza tristes cramores, os das campanas responden lexos, […]
http://bitaculas.as-pg.gal/literaria/2009/09/16/na-catedral/
Rico ou probe, algún día
Rico ou probe, algún día ¡con que contento e pracidez folgaba! I agora, probe ou rico, ó desdichado ¡todo, todo lle falta! En balde veñen días, pasan anos, e inda sigros pasaran; se hai abondosas fontes que se secan, tamén as hai que eternamente manan; mais as fontes perenes nesta vida son sempre envenenadas. Nelas o esprito que ofendido pena, na humidá […]
http://bitaculas.as-pg.gal/literaria/2009/09/09/rico-ou-probe-algun-dia/
¡Cal as nubes no espazo sin límites
¡Cal as nubes no espazo sin límites errantes voltexan! Unhas son brancas, outras son negras; unhas, pombas sin fel me parecen, despiden outras luz de centela… Sopran ventos contrarios na altura i á desbandada, van levándoas sin orden nin tino, nin en sei pra onde, nin sei por que causa. Van levándoas, cal levan os anos os nosos ensoños i a nosa esperanza.
http://bitaculas.as-pg.gal/literaria/2009/09/02/cal-as-nubes-no-espazo-sin-limites/