¡Cal as nubes no espazo sin límites
 errantes voltexan!
 Unhas son brancas,
 outras son negras;
 unhas, pombas sin fel me parecen,
 despiden outras
 luz de centela…

    Sopran ventos contrarios na altura
 i á desbandada,
 van levándoas sin orden nin tino,
 nin en sei pra onde,
 nin sei por que causa.

    Van levándoas, cal levan os anos
 os nosos ensoños
 i a nosa esperanza.