V ¡Follas novas!, risa dáme ese nome que levás, cal se a unha moura ben moura branca lle oise chamar. Non Follas novas, ramallo de toxos e silvas sós, hirtas, coma as miñas penas, feras, coma a miña dor. Sin olido nin frescura, bravas magoás e ferís… ¡Se na gándara brotades, como non serés así!

IV Diredes destos versos, i é verdade, que tén estrana insólita harmonía, que neles as ideas brilan pálidas cal errantes muxicas que estalan por instantes, que desaparecen xiña, que se asomellan á parruma incerta que voltexa no fondo das curtiñas, i ó susurro monótono dos pinos da beiramar bravía. Eu direivos tan só que os […]

III Tal como as nubesque impele o vento,i agora asombran, i agora alegranos espazos inmensos do ceo,así as ideasloucas que eu teño,as imaxes de múltiples formas,de estranas feituras, de cores incertos,agora asombran,agora acrarano fondo sin fondo do meu pensamento. (De Vagedás )

Ben sei que non hai nadanovo en baixo do ceo,que antes outros pensaronas cousas que ora eu penso.E ben, ¿para que escribo?E ben, porque así semos,relox que repetimoseternamente o mesmo. (De Vaguedás)

Daquelas que cantan as pombas i as frorestodos din que teñen alma de muller,pois eu que n’as canto, Virxe da Paloma,¡ai!, ¿de que a terei?   Pode escoitar o poema recitado na voz de Marina Mayoral nesta ligazón