Has de cantar

Normal
0
21

        Has de cantar,

que che hei dar zonchos;

has de cantar,

que che hei de dar moitos.

 

            I

        "Has de cantar,

meñina gaiteira;

has de cantar,

que me morro de pena.

 

        Canta, meniña,

na beira da fonte;

canta, dareiche

boliños do pote.

 

        Canta meniña,

con brando compás;

dareiche unha proia

da pedra do lar.

 

        Papiñas con leite

tamén che darei;

sopiñas con viño,

torreixas con mel.

 

        Patacas asadas

con sal e vinagre,

que saben a noces.

¡Que ricas que saben!

 

        ¡Que feira, rapaza,

si cantas faremos…!

Festiña por fóra,

festiña por dentro.

 

        Canta, si queres,

rapaza do demo;

canta, si queres;

dareiche un mantelo.

 

        Canta, si queres,

na lengua que eu falo.

Dareiche un mantelo.

Dareiche un refaixo.

 

        Co son da gaitiña,

co son da pandeira,

che pido que cantes,

rapaza morena.

 

        Co son da gaitiña,

co son do tambor,

che pido que cantes,

meniña, por Dios."

 

            II

        Así mo pediron

na beira do mar,

ó pé das ondiñas

que veñen e van.

 

        Así mo pediron

na beira do río

que corre antre as herbas

do campo frorido.

 

        Cantaban os grilos,

os galos cantaban,

o vento antre as follas

ruxindo pasaba.

 

        Campaban os prados,

manaban as fontes

antre herbas e viñas,

figueiras e robres.

 

        Tocaban as gaitas.

Ó sondas pandeiras

bailaban os mozos

cas mozas modestas.

 

        ¡Que cofias tan brancas!

¡Que panos con freco!

¡Que dengues de grana!

¡Que sintas! ¡Que adresos!

 

        ¡Que ricos mandiles!

¡Que verdes refaixos…!

¡Que feitos xustillos

de cor colorado!

 

        Tan vivos colores

a vista turbaban;

de velos tan váreos

o sol se folgaba.

 

        De velos bulindo

por montes e veigas,

coidou que eran rosas

garridas e frescas.

 

            III

        Lugar máis hemoso

non houbo na terra

que aquel que eu miraba,

que aquel que me dera.

 

        Lugar máis hermoso

no mundo n’achara

que aquel de Galicia.

¡Galicia encantada!

 

        ¡Galicia frorida!

Cal ela ningunha,

de froles cuberta,

cuberta de espumas.

 

        De espumas que o mare

con pelras gomita;

de froles que nacen

ó pé das fontiñas.

 

        De vales tan fondos,

tan verdes, tan frescos,

que as penas se calman

no máis que con velos.

        Que os ánxeles neles

dormidos se quedan,

xa en forma de pombas,

xa en forma de niebras.

 

            IV

        Cantarte hei, Galicia,

teus dulces cantares,

que así mo pediron

na beira do mare.

 

        Cantarte hei, Galicia,

na lengua gallega,

consolo dos males,

alivio das penas.

 

        Mimosa, soave,

sentida, queixosa,

encanta si ríe,

conmove si chora.

 

        Cal ela ningunha

tan dose que canta

soidades amargas,

sospiros amantes,

 

        misterios da tarde,

murmuxos da noite;

cantarte hei, Galicia,

na beira das fontes.

 

        Que así mo pediron,

que así mo mandaron,

que cante e que cante

na lengua que eu falo.

 

        Que así mo mandaron,

que así mo dixeron…

Xa canto, meniñas.

Coidá, que comenzo.

 

        Con dulce alegría,

con brando compás,

ó pé das ondiñas

que veñen e van.

 

        Dios santo permita

que aquestes cantares

de alivio vos sirvan

nos vosos pesares;

 

        de amabre consolo,

de soave contento

cal fartan de dichas

compridos deseios.

 

        De noite, de día,

na aurora, na sera,

oirésme cantando

por montes e veigas.

 

        Quen queira me chame,

quen queira me obriga;

cantar, cantareille

de noite e de día.

 

        Por darlle contento,

por darlle consolo,

trocando en sonrisas

queixiñas e choros.

 

        Buscaime, rapazas,

velliñas, mociños.

Buscaime entre os robres.

Buscaime entre os millos,

 

        nas portas dos ricos,

nas portas dos probes,

que aquestres cantares

a todos responden.

 

        A todos, que á Virxen

axuda pedín,

porque vos consolen

o voso sufrir,

 

        nos vosos tormentos,

nos vosos pesares.

Coidá, que comenso…

Meniñas, ¡Dios diante!

   

Comments are closed.