Bos amores

     Cal olido de rosas que sai de antre o ramaxen
 nunha mañán de Maio, hai amores soaves
 que n'inda vir se sinten, nin se ve cando entraren
 pola mimosa porta que o corazón lles abre
 de seu, cal se abre no agosto
 a frol ó orballo da tarde.
 E sin romor nin queixa, nin choros, nin cantares,
 brandos así e saudosos, cal alentar dos ánxeles,
 en nós encarnan puros, corren coa nosa sangre
 i os ermos reverdecen do esprito onde moraren.
 Busca estes amores... búscaos,
 si tes quen chos poida dare;
 que estes son soio os que duran
 nesta vida de pasaxen.