Meus pensamentos, ¡cal voás tolos…!            ¿Adonde vás?    ¿A donde? Adonde, si eu non o digo,            naide o sabrá.         Da fonte ó río, do río á veiga,            da veiga ó mar.    ¿Que buscás, tolos…? Si e non o digo,            naide o sabrá.            […]

        Eu levo unha pena    gardada no peito;    eu lévoa, e non sabe    ninguén por que a levo.    Orelas vizosas    do Miño sereno,    onde o paxariño    ten o seu espello,    i antre as margaridas    pacen os cordeiros,    vós soias sabedes    o meu sentimento.        Cabo dunha pena    onde mana un rego,    á sombra dun […]

        Non coidarei xa os rosales    que teño seus, nin os pombos;    que sequen, como eu me seco;    que morran, como eu me morro.

        Foi a Páscoa enxoita,    choveu en San Xoán;    a Galicia a fame    logo chegará.        Con melanconía    miran para o mar    os que noutras terras    tén que buscar pan.

        -¡Como venden a carne no mercado,            vendeute o xurafás!    -¡Pero que importa ó fin que me vendese,            si eu n’o podo olvidar!    -Matoute a penas, sin piedá, e deixoute,            deixoute o desleal.    -Pois olvidada morrerei e triste,            que olvidalo…, ¡non xa!    -Cal se pisan as […]

        Uns magoan querendo consolare,    outros o dedo afíncannos na llaga;    mais o peor de todos é o traidore    que repite ó ferirnos: “¡Todo pasa!”                 I, a concencia tranquila,    déixanos tan dichoso e tan sereno,    entregados a un dor que, se non mata,            fai da vida un inferno. […]

            Os manatiales sécanse,        ós robres cáenlle as follas;    pero a túa ialma é plena primadera:        non veu máis que unha aurora.             E en vano oies do mundo,        en vano oies da vida…    N’apagará a túa sede o que outros beben        nas auguas maldecidas.        […]

          Tecín soia a miña tea,    sembrei soia o meu nabal,    soia vou por leña ó monte,    soia a vexo arder no lar.    Nin na fonte nin no prado,    así morra coa carrax,    el non ha de virme a erguer,    el xa non me pousará.    ¡Que tristeza! O vento soa,    canta o […]

                                     I           Baixo a prácida sombra dos castaños                   do noso bon país;    baixo aquelas frondosas carballeiras                   que fan dose o vivir;    cabe a figueira da paterna casa,                   que anos conta sin fin,    ¡que contos pracenteiros, que amorosas                   falas se din […]

                                     I           ¡Profanemos do bosque as umbrías,                   e ante estes mudos testigos,                   o río, a fonte i os ceos,                   que eu rompa os xa vellos vínculos!    Do pasado correron as horas,        […]